Turkish Journal of Physical Medicine and Rehabilitation 1998 , Vol 1 , Num 3

Fizik Tedavi Polikliniğine Başvuran Hastalarda Hipermobilite

Esra Çakmakçı 1 ,Canan Çelik 2 ,Aynur Karagöz 3 ,Metin Yücel 4
1 Ankara Fizik Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Merkezi, Ankara
2 Department of Physical Medicine and Rehabilitation, Bursa Şevket Yılmaz Education and Research Hospital, Bursa, Turkey
3 Sağlık Bakanlığı, Ankara Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Kliniği, Ankara, Türkiye
4 Ankara Numune Araştırma ve Eğitim Hastanesi, Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Kliniği, Ankara

Hipermobilite sendromu, gösterilebilir sistemik romatizmal hastalığı olmayan hipermobil kişilerde kas-iskelet semptomlarıile karakterizedir. Hastaneye başvuranhastalarda eklem hipermobilitesinin görülme oranını ve yaş, cins, klinik tanı ve fizik muayene bulguları ile ilişkisini belirlemek için 302 hastayı '71 erkek, 231 kadın) prospektif olarak değerlendirdik. Beighton kriterlerine göre, onaltı kadın 8% 6,9) ve bir erkek hastada (% 1.4) eklem hipermobilitesi mevcuttu (4 puan, 9 puanlık skalada). Tüm hastalarda hipermobilite görülme oranı % 5.6 (17 hasta) idi. Total populüsyonun ortalama yaşı 48.4 iken, eklem hipermobilitesi olan hastaların yaş ortalaması 29.5 idi. Eklem hipermobilitesi yaşla birlikte azalmaktaydı (p<0.001). Cinse göre belirgin farklılık mevcuttu; kadınlar erkeklerden daha fazla eklem hipermobilitesine sahiptirler. Özellikle hipermobilite ile fibromiyalji arasında istatiksel olarak önemli ilişki vardır (p<0.001). Ek olarak, mobilite skoru ile gevşek deri herniasyon, temporomandibuler eklemde ağrı ve krepitasyon, kalçadan 45 den fazla pasif iç rotasyonu, ayak bileğinin 15 nin üzerinepasif dorsifleksiyonu v epes planus arasında korelasyon saptandı (p<0.05). Eklem hipermobilitesinin, romatizmal hastalıkları taklit edebilmesi nedeniyle, doğru tanı v etedaviye ulaşmak için, bu problemin hekimler tarafından tanınmasının önemli olduğunu düşünüyoruz.

Keywords : Hipermobilite Sendromu, Beighton kriterleri, diyagnoz