Objective: To investigate the state-trait anxiety and hopelessness levels of the family members/caregivers of patients who had developed aphasic or non-aphasic hemiplegia following a cerebrovascular event.   

Material and Methods: We included a total of 40 hemiplegic patients, 20 aphasic and 20 non-aphasic, and 40 family members who provided care for these patients in this study. The patients' demographic features were recorded. The same investigator used the Gülhane Aphasia Test (GAT) to evaluate whether the patients were aphasic, the State-Trait Anxiety Scale to determine the anxiety level, and the Beck Hopelessness Scale to determine the hopelessness level of the family members.    

Results: The mean age was 54.10±14.18 years for the aphasic patients and 66.70±13.44 years for the non-aphasic patients. There were 8 females (40%) and 12 males (60%) in both groups. All family members caring for the patients were female. The mean scale scores were as follows: state anxiety 47.8±6.64 (35–57), trait anxiety 52.25±7.91 (39–64), and  hopelessness 11.65+1.81 (8–15) in the aphasic group; state anxiety 42.20±7.68 (29–59), trait anxiety 49.25±11.27 (27–71), and hopelessness 12.05±2.16 (8–16) in the non-aphasic group. There was no significant difference between the trait anxiety level and hopelessness level of the family members caring for aphasic or non-aphasic hemiplegic patients (p>0.05), whereas there was a significant difference between the state anxiety levels (p<0.05). 

Conclusion: We found that the trait anxiety and hopelessness levels of family members caring for hemiplegic patients were not influenced by whether the patient was aphasic, whereas the state anxiety level was higher in the relatives of aphasic patients.

Turkish

Başlık: Hemiplejik Hastaların Aile Üyelerinin Anksiyete ve Umutsuzluk Düzeylerine Afazinin Etkisi

Anahtar kelimeler: Afazi, anksiyete, hemipleji, umutsuzluk

Amaç: Çalışmamızda amacımız; serebrovasküler olay sonrasında hemipleji gelişmiş afazik olan ve olmayan hastaların bakımlarını üstlenen birinci derece yakınlarının durumluk-sürekli anksiyete ve umutsuzluk düzeylerini araştırmaktır.    

Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya 20 afazik ve 20 afazik olmayan olmak üzere toplam 40 hemiplejik hasta ve bu hastaların bakımlarını üstlenen 40 birinci derece yakını dahil edildi. Hastaların demografik özellikleri kaydedildi. Aynı araştırmacı tarafından hastaların afazik olup olmadığını belirlemek için Gülhane Afazi Testi (GAT), hemiplejik hastalarının bakımlarını üstlenen birinci derece yakınlarının anksiyete düzeyini belirmek için Beck Durumluk-Sürekli Anksiyete Ölçeği ve umutsuzluk düzeyini belirlemek için Beck Umutsuzluk Ölçeği uygulandı.        

Bulgular: Afazik olan hastaların yaş ortalaması 54,10±14,18 yıl ve afazik olmayan hastalarının yaş ortalaması 66,70±13,44 yıl idi. Her iki grupta da hastaların 8’i (%40) kadın ve 12’si (%60) erkekti. Hastaların bakımını üstelenen birinci derece yakınlarının tamamı kadındı. Ölçeklerin puan ortalamaları; afazik grupta durumluk anksiyete için 47,8+6,64 (35-57), sürekli anksiyete için 52,25+7,91 (39-64), umutsuzluk için ise 11,65+1,81 (8-15); afazik olmayan grupta ise durumluk anksiyete için 42,20+7,68 (29-59), sürekli anksiyete için 49,25+11,27 (27-71), umutsuzluk için ise 12,05+2,16 (8-16) olarak bulundu. Afazik olan ve olmayan hemiplejik hastaların bakımlarını üstlenen birinci derece yakınlarının sürekli anksiyete düzeyi ve umutsuzluk düzeyi arasında anlamlı bir farklılık bulunmazken (p>0,05), durumluk anksiyete düzeyleri arasında anlamlı farklılık (p<0,05) bulundu.    

Sonuç: Hemiplejik hastaların bakımlarını üstlenen birinci derece yakınlarının sürekli anksiyete ve umutsuzluk düzeyinin hastanın afazik olup olmamasından etkilenmediği ancak durumluk anksiyete düzeyinin afazik hastaların yakınlarında daha yüksek olduğu saptandı.