Amaç: Kronik bel ağrısının özellikle kayıp iş günleri ve dizabilite anlamında toplum üzerine maliyeti çok büyüktür ve giderek arttığı görülmektedir. Türkiye’de kronik bel ağrısının maliyeti tam olarak bilinmemektedir. Bu çalışmada kronik bel ağrılı hastalarda sağlık kaynaklarının kullanımı, iş gücü-üretim kaybı ve hastalığın toplam ekonomik yükünün araştırılması planlanmıştır.

Gereç ve Yöntemler: Çalışma, Türkiye’nin 8 ayrı bölgesindeki fiziksel tıp ve rehabilitasyon kliniklerine başvuran hastaların çok merkezli kesitsel araştırılması olarak planlanmıştır. Çalışmaya kronik bel ağrılı 18 yaş üstü 662 hasta dahil edilmiştir. Olguların sosyo-demografik verileri, son 6 ay içindeki sağlık kaynaklarının kullanımı, son 3 ay içindeki çalışabilme durumlarını içeren bir anket, fonksiyonel durumu için Roland-Morris Disabilite anketi, depresyon durumu için de Beck Depresyon Ölçeği dolduruldu. Kişinin kendisi, işvereni ve sağlık sistemi tarafından yapılan harcamalar hesaplandı. Doğrudan harcamaları poliklinik viziti, tanısal testler, medikal tedaviler, hastane bakımı, ortopedik yardımcı cihazlar, fizik tedaviler; dolaylı harcamaları ise üretim gücündeki azalma, raporlu günler, iş gücü kaybı ile ilgili veriler oluşturdu.

Bulgular: Bel ağrısı için hasta başı yıllık doğrudan harcama 1080 TL, dolaylı harcama ise 5511 TL idi. Doğrudan maliyet hastalık şiddeti, süresi ve yaş ile korele bulundu. Dolaylı maliyet kadınlarda yüksekti.

Sonuç: Özellikle iş günü ve iş gücü kaybına bağlı dolaylı harcamalar doğrudan harcamalardan çok daha fazla maliyetlidir.