Amaç: Splint tedavisi birçok temporomandibular eklem rahatsızlığı için etkinliği kanıtlanmış bir tedavi seçeneğidir. Stabilizasyon ve ön konumlandırıcı splintler redüksiyonlu disk deplasmanında genellikle tercih edilen splint tipleridir. Bu çalışmanın amacı redüksiyonlu disk deplasmanı tedavisinde uygulanan davranışsal tedavi, stabilizasyon ve ön konumlandırcı splintlerin tedavi etkinliklerinin değerlendirilmesidir.
 

Gereç ve Yöntem: Temporomandibular Rahatsızlıklar Teşhis ve Tedavi Kliniği’ne iki yıl içerisinde başvuranlar arasından seçilmiş hastalar çalışmaya dahil edildi (n=105). Hastaların değerlendirilmesinde “Temporomandibular Rahatsızlıklar Araştırma Teşhis Kriterleri” kullanıldı. Hastalara splintlerini yalnızca gece kullanmaları önerildi. 
Bütün hastalar altı ay boyunca toplam yedi kez kontrol edildi. Kontrollere düzenli devam eden yetmiş iki hasta objektif ve subjektif semptomlardaki değişiklikler açısından değerlendirildi.
 

Bulgular: Bütün tedavi gruplarında hastaların subjektif semptomlarında (kronik disfonksiyonel ağrı derecesi) ve objektif semptomlarında (yardımlı ve yardımsız maksimum ağız açma miktarları, temporomandibular eklem sesleri, kas ve eklemlerde palpasyonda ağrı) iyileşme olduğu görüldü, ancak tedavi grupları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark görülmedi.
 

Sonuç: Bu çalışmanın bulguları ışığında davranışsal tedavi, stabilizasyon splinti ve ön konumlandırıcı splintlerin redüksiyonlu disk deplasmanı tedavisinde kullanılabilecek başarılı tedavi alternatifleri olduğu söylenebilir.