Temporomandibuler Eklem Disfonksiyon Sendromlu Hastalarda Klinik ve Psikopatolojik Özellikler
2 Department of Physical Medicine and Rehabilitation, İstanbul University İstanbul Faculty of Medicine, İstanbul, Turkey
3 İstanbul Üniversitesi İstanbul Tıp Fakültesi, Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Anabilim Dalı, İstanbul, Türkiye DOI : 10.4274/tftr.29319
Amaç: Bu çalışmanın amacı, temporomandibuler eklem disfonksiyon sendromu (TMEDS) tanılı hastaları alt tanı gruplarına göre klinik ve psikopatolojik özellikler açısından karşılaştırmaktır.
Gereç ve Yöntem: Multidisipliner Temporomandibuler Eklem (TME) Tanı ve Tedavi Ünitesi Polikliniği’ne başvuran ve TMEDS tanısı konan 200 hasta çalışmaya alındı. Hastalar yalnız miyofasiyal ağrısı olanlar (Grup-1), yalnız TME hastalığı olanlar (Grup-2) ve TME hastalığı ile birlikte miyofasiyal ağrısı olanlar (Grup-3) şeklinde üç alt gruba ayrıldı. Tüm hastalara standart TME muayenesi yapıldı. Hastalar psikopatolojik özellikler açısından Kısa Semptom Envanteri (KSE) ve Toronto Aleksitimi Ölçeği (TAÖ) ile değerlendirildi.
Bulgular: Grup-2’de diğer iki gruba göre maksimal ağız açıklığı, Grup-1’e göre ise sağ ve sol maksimal lateral hareket anlamlı olarak daha azdı. Grup-3’te Grup-1’e göre maksimal protrüzyon anlamlı biçimde daha az bulundu. Grup-2’de diş sıkma/gıcırdatmanın ve stresin etkisi Grup-3’e göre anlamlı olarak daha azdı. Grup-2’ye göre, Grup-1’deki hastaların KSE somatizasyon puanları, Grup-3’deki hastaların depresyon, anksiyete ve belirti toplam indeks puanları anlamlı biçimde daha yüksek bulundu. Üç grup arasında aleksitimi düzeyi açısından fark saptanmadı.
Sonuç: Yalnız miyofasial ağrılı olan ya da TME hastalığına eklenen miyofasiyal ağrısı olan hastaların psikopatolojik açıdan daha riskli olduğu görülmektedir. Klinisyenlerin bu hastalarda psikopatolojileri
Anahtar Kelimeler : Temporomandibuler eklem disfonksiyon sendromu,miyofasiyal ağrı, anksiyete, somatizasyon, depresyon, aleksitimi