Hastalar ve yöntemler: Bu çift kör randomize kontrollü çalışmaya toplam 65 hasta dahil edildi. Hastalar iki saat/gün/üç hafta olmak üzere konvansiyonel egzersizlere ek gövde egzersizlerinin yaptırıldığı çalışma grubu (n=32) ve üç hafta boyunca konvansiyonel egzersizlerin yaptırıldığı kontrol grubu (n=32) olarak iki gruba ayrıldı. Denge, gövde dengesi, fonksiyonel düzey ve ambulasyon düzeyi sırasıyla Berg Denge Ölçeği, Gövde Bozukluk Ölçeği, Fonksiyonel Bağımsızlık Ölçütü, Rivermead Mobilite İndeksi ile ölçüldü. Hastalar tedavi öncesinde ve tedavi sonrası üçüncü ayda değerlendirildi.

Bulgular: Tedavi öncesi değerlendirmede sonuç ölçütleri açısından gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu. Tedavi öncesi ve sonrası tüm sonuç ölçütleri lineer tekrarlayan ölçümler modelinde anlamlı olarak iyileşmişti. Zaman ve düzelmeye göre “x süresi koşulu” etkileşim parametreleri çalışma grubunda kontrol grubuna kıyasla anlamlı olarak daha iyiydi. Post hoc hesaplamada iki rehabilitasyon girişimi arasındaki en yüksek ortalama etkinlik farkı dinamik oturma dengesinde bulundu.

Sonuç: Çalışmamızın sonuçlarına göre erken dönem inmeli hastalarda hem konvansiyonel egzersizler hem de konvansiyonel egzersizlere eklenen gövde dengesi egzersizleri denge, fonksiyonel durum ve ambulasyonda anlamlı iyileşme sağladı. Ancak iyileşme düzeyi konvansiyonel egzersizlere denge egzersizleri eklenen grupta daha iyi idi. Gövde dengesi egzersizleri hastaların kendilerinin basit düzeneklerle rahatlıkla uygulayabileceği egzersizler olarak rehabilitasyona eklenebilir. Anahtar Kelimeler : Egzersiz; rehabilitasyon; inme; gövde dengesi