Elektrodiagnostik incelemeler, bir hastalığın tanısının konması ve tedavisinin planlanmasında önemlidir. Bir elektrodiagnostik test ile doğru tanıyı elde edebilmek için, hastanın öyküsünün, fizik muayene bulgularının, gönderen hekimin ön tanılarının bilinmesi oldukça yararlıdır. Bu çalışmada Elektronöromiyografi (ENMG) laboratuvarımıza tetkik amaçlı gönderilen hastaların klinik tanıları ile ENMG son tanılarının karşılaştırılması amaçlandı. Çalışmada 1585 hasta raporu retrospektif olarak incelendi. Raporlar klinik ve ENMG tanılarına ve saptanan patolojilerin görülme sıklığına göre sınıflandırıldı. İncelenen raporların 371’i erkek, 1214’ü kadın hastalara ait olup yaş ortalaması 48±14,8 yıl (2 ay-89 yıl) idi. Raporların 1272’sinde klinik tanı belirtilmişken 312’sinde belirtilmemişti. Klinik tanı belirtilmiş raporlar içerisinde sıklık sırasına göre en sık rastlanan klinik tanı karpal tünel sendromu (%45,1), daha sonra sırasıyla polinöropati (%13,9), lomber radikülopati (%13,1) ve servikal radikülopati (%10,8) olarak bulundu. ENMG incelemesi ile raporların %43,3’ünde sonuçlar normal olarak değerlendirilmişti. ENMG sonucuna göre en sık rastlanan patoloji karpal tünel sendromu olarak tespit edildi (%27,4). Daha sonra rastlanan patolojiler sırasıyla lomber radikülopati (%8,3), polinöropati (%7,5) idi. Hastaların %42,3’ünde klinik tanı ile ENMG tanıları uyumlu iken, %38’inde farklı olup geri kalanında ise klinik tanı belirtilmemişti. Hastalar ENMG laboratuvarına gönderilmeden önce daha ayrıntılı olarak değerlendirilmeli ve elektromiyografik öykü, fizik muayene bulguları ve klinik tanılar hakkında bilgilendirilmelidir. Böylece ENMG tetkikinin daha etkin kullanımı sağlanabilir.