Amaç: Bu çalışmada, karpal tünel sendromu (KTS) tedavisinde splint, splint ile lokal steroid enjeksiyonu ve cerrahinin kısa dönemdeki etkinliklerinin karşılaştırılması amaçlandı.
 

Gereç ve Yöntem: Çalışmaya hafif veya orta dereceli, idiyopatik KTS'li 57 el alındı ve 23 ele splint, 23 ele splint ile enjeksiyon, 11 ele ise cerrahi uygulandı. Hastalar, tedavi öncesi ve tedavi sonrası 90. günde elektrofizyolojik ölçümler ve Boston Anketi (BA) ile değerlendirildi. 
 

Bulgular: BA, semptom şiddet (SŞ) skorunda, fonksiyonel kapasite (FK) skorunda, elektrofizyolojik parametrelerden; median motor sinir distal latansı, bilek seviyesinde median motor sinir bileşik kas aksiyon potansiyeli (BKAP) amplitüdü, dirsek seviyesinde median motor sinir BKAP amplitüdü, ikinci parmak bilek segmenti median duyusal sinir iletim hızı, ikinci parmak bilek segmenti median sinir duyusal aksiyon potansiyeli amplitüdü ölçümlerinde tüm tedavi gruplarında anlamlı iyileşme saptandı (p<0,05). Ancak hiçbir tedavi yönteminin diğerine üstünlük sağlamadığı görüldü (p>0,05). Bununla birlikte SŞ'de 90. günde splint ve splint ile enjeksiyon yönteminin cerrahi grubuna göre, FK'de ise splint ile enjeksiyon grubu, splint ve cerrahi grubuna göre istatistik olarak daha iyi bulundu (p<0,05). Median duyusal sinir avuç içi-bilek segmenti iletim hızında, tüm gruplarda hız anlamlı olarak artıyorken (p<0,05), cerrahinin diğer iki gruba göre daha fazla artış sağladığı saptandı. (p<0,05). Cerrahi yapılan bir hastada kompleks bölgesel ağrı sendromu, bir hastada ise ağrılı skar dokusu oluşumu gözlendi. Diğer iki grupta ise herhangi bir komplikasyon gelişmedi.

Sonuç: Hafif veya orta dereceli KTS tedavisinde konservatif yöntemler kısa dönemde cerrahi ile kıyaslanabilir iyileşme sağlamaktadır. Tek başına splint kullanmak semptomları azaltmada etkin bir tedavidir, splint ile birlikte lokal steroid enjeksiyonu fonksiyonel iyileşmeyi arttırmaktadır.