Amaç: Bu çalışmanın amacı inmeli hastalarda iyileştirilmesi rehabilitasyonun temel hedeflerinden biri olan yaşam kalitesini etkileyen faktörleri belirlemektir.

Gereç-Yöntem: Çalışmaya Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi Nöroloji servisinde klinik ve radyolojik olarak inme tanısı almış 111 hasta alındı çalışmayı 97 hasta tamamladı. Hastaların klinik durumları değerlendirme yapmaya uygun olduğunda ilk muayeneleri yapıldı. Hastalar muayenelerinden 1 ve 3 ay sonra tekrar aynı fakültenin rehabilitasyon kliniğinde değerlendirildi. Demografik verileri, hastalığı ile ilgili bilgileri ve yaşam kalitesini etkileyebileceğini düşündüğümüz bulgular araştırıldı. Fonksiyonel durum, “Barthel indeksi” ile, ambulasyon “Fonksiyonel Ambulasyon Skoru” ile, kognitif değerlendirme “Mini Mental Test” ile, ihmal sendromu “Yıldız Silme Testi” ile, depresyon “Beck Depresyon Ölçeği” ile değerlendirildi. Yaşam kalitesi de “Kısa Form-36” ve inmeye özgü bir yaşam kalitesi ölçeği olan “inme Etki Ölçeği 3.0” versiyonu ile değerlendirildi. Yaşam kalitesine etkiyen faktörler lineer regresyon analizi kullanılarak saptandı.

Bulgular: Hastaların 53’ü kadın (%47,7), 58’i erkek (%52,3) idi. Hastaların yaş ortalaması 67,72±12,72 (23-89) yıl olarak bulundu. Hastalarda güçsüzlüğün olduğu taraf 58’inde (%52,3) nondominant ekstremite, 53’ünde (%47,7) dominant ekstremitede idi. Tüm hastaların yaşam kalitelerinin başlangıçtan 3. aya olumlu yönde değiştiği bulundu. Yaşın, cinsiyetin, dominant ekstremitenin tutulumunun, kognitif fonksiyonların, ambulasyonun, konuşma bozukluğunun ve depresyonun yaşam kalitesi ölçeklerinin her ikisinin de farklı alt birimlerini farklı şekilde etkilediği tespit edildi.

Sonuç: Bazı demografik ve hastalıkla ilişkili faktörler, inmede yaşam kalitesini kötüleştirme potansiyeli taşırlar. Bu faktörlerin bilinmesi, rehabilitasyon hedeflerinin belirlenmesinde hekimi yönlendirecektir.