Amaç: Bu çalışmada pes planus tanısında kullanılan 3 farklı ayak izi ölçümü ve 3 farklı radyolojik değerlendirme metodunun birbirleri ile korelasyonunun ortaya konması amaçlandı.

Gereç ve Yöntem: Üç yüz otuz sekiz hastane çalışanının statik ayak izleri Harris tabakası kullanılarak alındı ve Staheli İndeks (Sİ), Chippaux Smirak İndeks (CSİ) ve Grivas Klasifikasyon Sistemi (GKS) kullanılarak değerlendirildi. Sİ’ye göre pes planus tespit edilip ayakta yük vererek lateral ayak grafileri çekilen 52 olgunun grafilerinde kalkaneus zemin açısı (KZA), talus zemin açısı (TZA) ve talometatarsal açı (TMA) ölçüldü.

Bulgular: Çalışmada yer alan 338 olgunun 133’ü (%39,4) erkek, 205’i (%60,6) kadın, yaş ortalaması 38±8,6 yıl idi. CSİ’ye göre 118 (%34,9), Sİ’ye göre 63 (%18,6), GKS’ye göre 9 (%2,6) olguda bilateral pes planus tespit edildi. Üç ayak izi ölçüm metodu arasında kuvvetli korelasyon tespit edildi (Sİ/CSİ r:0,961, p<0,001, Sİ/GKS r:-0,876, p<0,001, CSİ/GKS r:- 0,886, p<0,001). Ancak pes planus tanısında ayak izi ölçüm yöntemlerinin olgularda aynı tanıyı koyup koymadıkları incelendiğinde yöntemlerin istatistiksel olarak (p>0,05) uyumsuz olduğu anlaşıldı. Radyolojik ölçüm yöntemlerinden KZA ve TMA ile her 3 ayak izi ölçüm yöntemi arasında zayıf korelasyon gözlendi (KZA/Sİ r:-0,317, p=0,001, KZA/CSİ r:- 0,420, p<0,001, KZA/GKS r:0,462, p<0,001, TMA/Sİ r:0,342, p<0,001, TMA/CSİ r:0,332, p=0,001, TMA/GKS r:-0,465, p<0,001). TZA ile ayak izi ölçüm yöntemleri arasında anlamlı korelasyon bulunmadı.

Sonuç: Farklı ayak izi ölçümü ve radyolojik değerlendirme yöntemleri, birbirleri ile korelasyon gösterseler de, pes planus tanısında uyumsuz sonuçlar ortaya koyabilmektedir.