Amaç: Literatürde, raloksifen tedavisinin antioksidan ve antiinflamatuvar belirteçler üzerine olan etkileri ile ilişkili yeterli veri olmaması nedeniyle, çalışmamızda hem raloksifenin antioksidan ve antiinflamatuar etkilerini hem de osteoporozlu kadınlarda raloksifenin bu etkilerinin, vücut kütle indeksi (VKİ) ve menopoz süresi ile olan ilişkisini araştırdık.

Gereç ve Yöntem: Osteoporozlu 14 kadın çalışmaya dahil edildi. 60 mg/gün olacak şekilde 6 ay boyunca raloksifen hidroklorid verildi. Oksidan/antioksidan durum eritrosit katalaz (e-CAT) ve paraoksonaz aktiviteleri, eritrosit tiyobarbitürik asid (e-TBARS), serum dien düzeyleri, total antioksidan aktivite (AOA), trolox eşedeğeri antioksidan aktivite (TEAC), plazma demir indirgeme kapasitesi (FRAP) ölçülerek belirlendi. Antiinflamatuvar etki ise tümor nekrozis factor (TNF-α), interlökin 6 (IL-6), İnterlökin 18 (IL-18), İnterlökin 10 (IL-10) ve adiponiktin düzeyleri ile belirlendi. Plazma sitokin düzeyleri (TNF-α, IL-6, IL-10, IL-18) ELISA kiti ile antioksidan parametreler spektrofotometrik olarak hem çalışmanın başında hemde sonunda ölçüldü.

Bulgular: Tedavi sonrası IL-6 düzeyi anlamlı düşük, IL-10 ve PON1 düzeyi anlamlı yüksek olarak saptandı (p<0,05). Menopoz süresi 10 yıldan uzun ve VKİ<30 kg/m2 olan olgularda raloksifen tedavisi sonrası, IL-6 düzeyleri anlamlı düşük olarak saptandı (p<0,05).

Sonuç: Raloksifen, osteoporozlu kadınlarda proinflamatuvar sitokin IL-6’yı anlamlı düşürürken, antiinflamatuvar sitokin IL-10’u ve antioksidan PON1’I anlamlı artırdı. Postmenapozal dönemde Raloksifenin hem antiinflamatuvar hem de antioksidan etkileri, VKİ ve menopoz süresi ile ilişkilidir.