Hastalar ve yöntemler: Ağustos 2013 - Eylül 2013 tarihleri arasında, toplam 20 profesyonel futbolcu (ort. yaş 25.3±4.3 yıl; boy uzunluğu, 1.83±0.03 m; vücut kütlesi, 79.1±4.1 kg; futbol deneyimi, 11.1±2.2 yıl), 24 saatlik aralıklarla uygulanan üç farklı ısınma seansını tamamladı. Birinci, ikinci ve üçüncü seanslar sırasıyla “aerobik koşu”, “aerobik koşu ile birlikte statik germe” ve “aerobik koşu ile birlikte dinamik germe” seansı olarak adlandırıldı. Her bir seansın sonunda sporcular sırasıyla durarak uzanma esneklik, Illinois çeviklik ve koşuya dayalı anaerobik sprint testleri açısından değerlendirildi.

Bulgular: Varyans analizi, “aerobik koşu ile birlikte statik germe”nin çeviklik performansını artırdığını (p≤0.05), bağıl maksimum güç ve bağıl ortalama gücü ise azalttığını gösterdi (p≤0.05). Bununla birlikte, statik germenin bağıl minimum güç üzerinde anlamlı bir etkisi olmadığı belirlendi (p>0.05). Yorgunluk indeks skoru ise, “aerobik koşu”da ve “aerobik koşu ile birlikte dinamik germe”de, “aerobik koşu ile birlikte statik germe”ye kıyasla daha yüksek bulundu. Aerobik koşu ile birlikte statik germe veya dinamik germenin, esnekliği tek başına uygulanan aerobik koşudan daha etkili artırdığı belirlendi (p≤0.05).

Sonuç: Bu çalışmanın sonuçları, futbolcuların antrenman veya müsabakalar öncesinde ısınma programlarından statik germeleri çıkararak olası anaerobik performans düşüşlerini önleyebileceklerini göstermektedir. Diğer taraftan esneklik artımı için, aerobik koşuya ek olarak statik veya dinamik germeler uygulanabilir. Keywords : Çeviklik; anaerobik performans; dinamik germe; yorgunluk indeksi; esneklik; futbol, statik germe