Objective: The objective of the study was to investigate the impact of rehabilitation program performed in hospital on functional outcomes and quality of life after total knee arthroplasty (TKA).

Material and Methods: The trial included 374 patients (307 female and 67 male; age range 47–85 years) who had undergone TKA. The patients in group I (n=123) were included in an inpatient rehabilitation program at a physical medicine and rehabilitation hospital, whereas the patients in group II (n=251) were provided a home exercise program. Knee pain at rest using the visual analog scale, functional and knee scores of the Knee Society Clinical Rating System, and Short Form-36 (SF-36) questionnaire were used as outcome measures.

Results: The percentage change in the physical component score of the SF-36 was significantly higher in the patients of the hospital-based program than in those of the home-based program, whereas the mental component score revealed no difference between the groups (p=0.001 and p>0.05, respectively). The percentage of improvement was not different between groups in terms of knee pain and knee score of the Knee Society (p>0.05).

Conclusion: The results demonstrated that the rehabilitation program performed in the hospital was more effective with respect to the functional status than the home exercise program after TKA. 

Turkish

Başlık: Total Diz Artroplastili Hastalarda Hastanede Yapılan Rehabilitasyonun Fonksiyonel Sonuçlar ve Yaşam Kalitesi Üzerine Etkisi 

Anahtar kelimeler: Total diz artroplastisi, ev temelli rehabilitasyon, inpatient rehabilitasyon

Amaç: Total diz artroplastisi (TDA) geçiren hastalarda hastanede yapılan rehabilitasyon programının fonksiyonel sonuçlar ve yaşam kalitesi üzerine etkilerini araştırmaktı. 

Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya TDA geçirmiş 374 hasta (307 kadın, 67 erkek) dahil edildi.  Grup I’deki hastalara  (n=123) FTR hastanesinde yatarak rehabilitasyon programı uygulanırken Grup II’deki hastalara (n=251) ev egzersiz programı verildi. Sonuç ölçekleri olarak  istirahatteki diz ağrısı, Diz Cemiyeti’nin diz ve fonksiyonel skorları, Short-Form-36 (SF-36) sorgulaması kullanıldı.

Bulgular: SF-36’nın Fiziksel Komponent (PCS) skorlarındaki iyileşme yüzdesi hastanede yapılan rehabilitasyon grubundaki hastalarda, ev egzersiz grubundaki hastalara göre anlamlı oranda yüksekti, ancak  Mental Komponent skorlarında (MCS) gruplar arasında anlamlı fark saptanamadı (p=0,001 ve p>0,05, sırasıyla). Diz ağrısı ve diz cemiyeti skorları açısından iyileşme yüzdesinde, gruplar arasında fark yoktu (p>0,05).

Sonuç: Sonuçlar gösterdi ki; total diz artroplastisi sonrası hastanede yapılan rehabilitasyon programı, fonksiyonel durum açısından ev egzersiz programından daha etkilidir.