Amaç: Elektronöromiyografi (ENMG) erişkinlerde ve çocuklarda nörofizyolojik durumun değerlendirilmesinde önemli tanısal araçlardandır. Ancak pediatrik yaş grubunda ENMG’nin tanısal değeri tam olarak ortaya konulmamıştır. Bu çalışmanın amacı pediatrik olgularda ön tanı ve ENMG tanıları arasındaki uyumu araştırmaktır.
 

Gereç ve Yöntem: 1997-2007 yılları arasındaki on yıllık dönemde elektrofizyoloji laboratuarımıza başvuran pediatrik hastaların ENMG raporları retrospektif olarak değerlendirildi. Yaş gruplarına göre ön tanıların dağılımı, ön tanı-ENMG tanıları arasındaki uyum incelendi. 
 

Bulgular: Yapılan toplam 4963 ENMG’nin 148’inin (%3) pediatrik yaş grubuna ait olduğu saptandı. Hastaların yaş ortalaması 91,26±64,99 ay olup 55’i kız, 93’ü erkek idi. Yirmi altı hastaya brakial pleksopati, 26’sına periferik sinir yaralanması, 24’üne miyopati, 14’üne polinöropati, 9’una fasial sinir felci, 7’sine gevşek bebek (hipotoni), 7’sine tuzak nöropati, 5’ine spinal müsküler atrofi (SMA), 4’üne Guillain Barre sendromu (GBS), 2’sine radikülopati ve 1 hastaya da miyastenia gravis klinik ön tanıları ile ENMG yapıldı. Yirmi üç hastanın ön tanısı bilinmediğinden sınıflandırılamayan grup olarak adlandırıldı. Pediatrik yaş grubundaki hastaların 89’unun (%60,1) ENMG sonucu ile klinik ön tanıları uyumlu idi. SMA, tuzak nöropati, sınıflandırılamayan grup, hipotoni, miyopati ön tanıları ile başvuran hastalarda yüksek oranda klinik ön tanı-elektromiyografik tanı uyumsuzluğu saptandı (sırasıyla %100, %85,7, %78,3, %71,4, %58,3). Brakial pleksopati, fasial sinir felci, GBS, periferik sinir yaralanması ve polinöropati gruplarında uyumsuzluk daha düşüktü (sırasıyla %15,4, %0, %0, %17,6, %21,4).
 

Sonuç: Pediatrik yaş grubunda, miyopati, hipotoni, tuzak nöropati ön tanılı hastalarda ve hastalar spesifik bir ön tanı ile başvurmadığında, klinik ön tanı ile ENMG sonucu arasında sıklıkla uyumsuzluk görülmektedir.